Spawanie tworzyw sztucznych w wentylacji – poradnik
Spawanie kanałów wentylacyjnych z tworzyw sztucznych nie musi być trudne.
Spawaniem tworzyw sztucznych nazywa się uplastycznienie łączonych powierzchni i materiału łączącego (spoiwa, pręta spawalniczego) za pomocą ciepła i ciśnienia. Podgrzewa się przy tym powierzchnie powyżej ich temperatury topnienia i łączy razem pod ciśnieniem tak, aby powstała możliwie jednorodna spoina. Jakie są techniki spawania kanałów wentylacyjnych z tworzyw sztucznych i jak przygotować powierzchnie łączonych elementów?
Baseny czy laboratoria to budynki, które są narażone na oddziaływanie różnych silnie toksycznych substancji i związków chemicznych. Instalacjom wentylacji w tego typu miejscach stawia się wysokie wymagania. Muszą być odporne na działanie agresywnego i wilgotnego środowiska. Instalacja wykonana z odpowiednich materiałów z zachowaniem zasad poprawnego montażu oraz przy użyciu sprawdzonych elementów mocujących ma znaczenie dla jakości działania układu roboczego. Innowacyjnymi materiałami, które spełniają określone wymagania są tworzywa sztuczne. Montaż i łączenie takiego układu może budzić pewne wątpliwości, ale w rzeczywistości spawanie kanałów wentylacyjnych z tworzyw sztucznych nie jest trudne.
Trzeba tylko znać techniki spawania kanałów wentylacyjnych z tworzyw sztucznych i wiedzieć, jakie są etapy przygotowania powierzchni łączonych elementów. Tego dowiesz się z naszego artykułu.
Wybór metody spawania warunkują: postać łączonych elementów, zastosowania, warunki eksploatacji, budowa chemiczna oraz właściwości fizyczne łączonych materiałów. Dowiedz się więcej >>
Jakie są sposoby łączenia kanałów z tworzyw sztucznych?
- klejenie,
- spawanie ekstruzyjne,
- spawanie drutem–prętem,
- połączenia mechaniczne – zastosowanie połączeń kołnierzowych przy użyciu śrub kwasoodpornych (tego typu połączenia zabezpieczają kanały przed przesunięciem, mogą być w każdej chwili zdemontowane i ponownie wykorzystane).
Kształtki wentylacyjne o przekroju okrągłym mają zakończenia mufowe, które ułatwiają proces łączenia instalacji.
Etapy przygotowania powierzchni do spawania:
- Przygotowanie elementów do spawania obejmuje takie zabiegi, jak przecinanie rur, czyszczenie elementów.
- W przypadku zastosowania złączek o tej samej średnicy zewnętrznej należy je uprzednio fazować.
- Podczas fazowania należy wziąć pod uwagę całą grubość ścianki.
- Przed spawaniem upewnij się, że na żadnym elemencie nie ma brudu, tłuszczu lub warstwy tlenku. Ewentualne zabrudzenia należy usunąć.
O czym trzeba pamiętać podczas spawania tworzyw sztucznych?
- W celu osiągnięcia najlepszych rezultatów proces łączenia elementów powinien być przeprowadzany w temperaturze pokojowej.
- Warunkiem spawania jest równomierne dopasowanie/ułożenie spawanych części wentylacyjnych.
- Standardową zasadą jest trzymanie plastikowych części w stałym miejscu i pozycji.
- Poprzez zminimalizowanie luki między spawanymi elementami oraz wyrównanie przestrzeni pomiędzy gniazdem a złączką uzyskuje się jednolity spaw.
Co jest potrzebne podczas procesu spawania?
- armatura wentylacyjna Alnor Sprawdź >>
- piła ręczna/tarczowa, wyrzynarka lub piła taśmowa (jeśli konieczne są modyfikacje instalacji na miejscu),
- urządzenie do spawania wytłaczanego lub gazowego; jest to zależne od grubości kanałów,
- skrobak,
- nóż półksiężycowy,
- odpowiednia odzież ochronna.
Spawanie ekstruzyjne (wytłoczne)
W spawaniu ekstruzyjnym (wytłocznym) uplastycznione spoiwo wytłaczane jest z ekstrudera. Spoina formowana jest specjalną głowicą między uplastycznionymi – gorącym gazem a powierzchniami łączonymi. Jest to częściowo mechaniczna droga połączenia dla większości grubościennych tworzyw, przy której wymagane jest położenie jednorodnego spawu o dużej objętości. Głębokość uplastycznienia wynosi 0,5–1,0 mm, co za tym idzie czas wykonania spawu jest krótszy. Dobra jakość spoiny sprawia, że ma ona wysoką wytrzymałość mechaniczną oraz niskie naprężenia wewnętrzne. Te właściwości wpływają na szczelność instalacji. Cechą charakterystyczną dla spawania ekstruzyjnego jest układanie tylko jednego ściegu wypełniającego.
Spawanie drutem–prętem
Drutem–prętem nazywamy postać materiału łączącego, wykonanego najczęściej z tego samego tworzywa co łączone elementy. Podczas spawania drutem powierzchnie łączone i materiał spoiwa w postaci drutu lub pręta są uplastyczniane gorącym gazem, następnie ręcznie lub stopką dyszy spawalniczej układana jest spoina.
Spawając elementy o grubości > 2 mm, nakłada się kolejno kilka warstw spoiwa, gdyż wypełnienie nim całej objętości rowka w jednej operacji jest niemożliwe z uwagi na ograniczony czas nagrzewania (rys. poniżej). Bardzo istotna podczas spawania drutem jest odpowiednio dobrana temperatura gorącego gazu, równomierna prędkość spawania i nacisk, tak by powstał właściwy nadlew–wypływka, który jest gwarancją dobrego spawu. Kształt przekroju prętów jest uzależniony od przeznaczenia. Najczęściej występują pręty spawalnicze o przekroju kołowym i trójkątnym, typowy zakres średnic to 2 do 5 mm.
Spotyka się również pręty o przekroju owalnym. Zarówno materiał łączony, jak i drut spawalniczy muszą być w takim samym stopniu uplastycznione, w przeciwnym wypadku nie nastąpi dyfuzja (proces rozprzestrzeniania się cząstek) i spoina będzie wadliwa. Należy podkreślić, że temperatura, którą będzie miało tworzywo podczas spawania, zależy jednocześnie od temperatury gazu oraz prędkości spawania, czyli czasu, jaki gorący gaz będzie oddziaływał z tworzywem. Przy większej prędkości spawania temperatura gazu powinna być wyższa niż przy mniejszej prędkości spawania.
Rys 3. Schemat spawania drutem w strumieniu gorącego powietrza. a – drut spawalniczy, b – gorące powietrze, c – spoina, d – zukosowany łączony materiał, e – dysza spawalnicza
Zainteresował Cię nasz artykuł i chcesz wiedzieć więcej ? Napisz: [email protected].
Zobaczy również naszą ofertę produktów z tworzyw sztucznych KLIK.
Sprawdź możliwość wypożyczenia specjalistycznych narzędzi w ALNOR!
Wybór metody łączenia zależy od postaci łączonych elementów, zastosowania, warunków eksploatacji, a także od budowy chemicznej i właściwości fizycznych łączonych materiałów.